Opracowanie konstrukcji budynku przy użyciu kondygnacji
Program Vectorworks używa warstw i klas, które służą do organizacji projektu. Wersja branżowa Vectorworks Architect oferuje dodatkową funkcję kondygnacji, odpowiadającą w strukturze rysunku rzeczywistym kondygnacjom w budynku. Kondygnacje w Vectorworks definiują bezwzględne wyniesienie poszczególnych kondygnacji budynku. W każdej kondygnacji można dodatkowo zdefiniować rzędne dla warstw projektowych i elementów konstrukcyjnych, takich jak płyty i ściany, które znajdują się w tych warstwach. Także wersja branżowa Vectorworks Landmark umożliwia dostęp do kondygnacji, aby ułatwić architektom krajobrazu współpracę z architektami kubaturowymi.
Warstwy są świetnym narzędziem do ogólnej organizacji projektu, podczas gdy kondygnacje umożliwiają jego bardziej precyzyjną koordynację. Pojedyncza kondygnacja określa bowiem wyniesienie (wartość Z) całej kondygnacji, wszystkich zawartych w niej rzędnych oraz powiązanych z nią warstw i obiektów. Poza tym ma również wpływ na względną wysokość innych kondygnacji. To sprawia, że kondygnacje są bardzo przydatne w złożonych, wielopiętrowych modelach. Poza tym są one uznanym standardem w przypadku IFC i niektórych innych formatów wymiany danych.
Kilka wzajemnie powiązanych ze sobą elementów rysunku pozwala automatycznie zarządzać wyniesieniem warstw projektowych i obiektami w tych warstwach.
Kondygnacje definiują bezwzględne wyniesienie rzeczywistych kondygnacji budynku. Chociaż kondygnacje zapewniają środki do zarządzania i automatycznego dostosowywania wysokości powiązanych z nimi rzędnych, warstw projektowych i obiektów, nie mogą one zawierać żadnych obiektów rysunkowych.
Rzędne kondygnacji skojarzone z każdą kondygnacją mają przypisany odpowiedni typ rzędnej kondygnacji (skrótowej nazwy opisującej to, co rzędna kondygnacji przedstawia) oraz wartość odsunięcia względem danej kondygnacji. Zazwyczaj każda kondygnacja ma kilka rzędnych, a każda z nich posiada własną wartość wyniesienia. Przykładowo w przypadku rzędnej „Podłogi” jej odsunięcie względem kondygnacji wynosi 0 mm. W razie potrzeby można utworzyć bardziej szczegółowe rzędne, takie jak „Strop - wierzch” i „Strop - spód”, każdą z odpowiednim odsunięciem. Kondygnacja wyznacza bezwzględne wyniesienie wszystkich rzędnych. Dlatego zmiana wyniesienia kondygnacji spowoduje automatyczną zmianę wyniesienia zarówno skojarzonych rzędnych kondygnacji, jak i ograniczonych nimi obiektów.
Warstwy projektowe skojarzone z rzędną to zwyczajne warstwy projektowe, które zostały powiązane z jakąś kondygnacją. Wspomniane wyżej warstwy projektowe mogą zawierać obiekty (np. ściany, płyty, meble i armaturę). Aby móc automatycznie ograniczać obiekty za pomocą wyniesienia kondygnacji, wymagana jest co najmniej jedna warstwa projektowa skojarzona z kondygnacją. Każdą kondygnację można skojarzyć z kilkoma warstwami projektowymi, ale każdy typ rzędnej kondygnacji można skojarzyć tylko z jedną warstwą projektową na kondygnację.
Elementy konstrukcyjne mogą być zależne od kondygnacji. Należą do nich: stropy, ściany, komponenty ścian, przegrody strukturalne, strefy, schody, windy i kolumny. Rzędne kondygnacji mogą stanowić jednocześnie ograniczenie górne i/lub dolne dla specjalnych obiektów „granicznych” tak, aby automatycznie przyjmowały prawidłową wysokość. Dynamiczną informację o wysokości można zapisać w stylu ściany, płyty oraz strefy tak, by te obiekty automatycznie otrzymywały uprzednio zdefiniowaną wysokość. Przykładowo ściana zewnętrzna (lub jeden z jej komponentów) może rozciągać się od górnej krawędzi płyty stropowej jednej kondygnacji aż po górną krawędź płyty kondygnacji powyżej. Umiejscowienie ograniczeń obiektów definiowane jest przez wyniesienie rzędnej, a ostatecznie przez wyniesienie kondygnacji.
Nie tylko elementy konstrukcyjne stanowią ograniczenia, punkty wstawienia symboli również można powiązać z kondygnacjami. Wysokość symbolu będzie automatycznie dostosowywana do rzędnej, jeżeli aktywujesz opcję „Zgodnie z kondygnacją” dostępną w definicji symbolu. W palecie Info możesz zmienić rzędną, z którą powiązane są poszczególne wystąpienia symbolu (służy temu parametr „Odniesienie Z”).
Stosowanie kondygnacji, rzędnych kondygnacji, warstw projektowych skojarzonych z rzędną oraz obiektów „granicznych” zapewnia dużą swobodę i precyzję podczas definiowania modelu – od pierwszych aż po końcowe etapy procesu projektowego.
Potrzebujesz więcej informacji? Poproś o pomoc naszego wirtualnego asystenta Dexa! 